Konkurs realizowany przez Wojewódzki Urząd Pracy skierowany był do wszystkich uczelni wyższych województwa zachodniopomorskiego.

W grupie doktorantów mających wszczęty przewód doktorski laureatem jest mgr inż. Rafał Gralak z Centrum Inżynierii Ruchu Morskiego oraz mgr inż. Krzysztof Marcjan z Instytutu Inżynierii Ruchu Morskiego. W grupie doktorantów bez wszczętego przewodu doktorskiego laureatką konkursu jest mgr inż. Kinga Łazuga z Instytutu Nawigacji Morskiej. Promotorem wszystkich doktorantów jest dyrektor Instytutu Inżynierii Ruchu Morskiego dr hab. inż. Lucjan Gucma.

Komisja stypendialna tworząc listę rankingową oceniała dorobek naukowy młodych naukowców oraz potencjał badawczy, wdrożeniowy i innowacyjność proponowanych w ich pracach doktorskich rozwiązań. Liczba punktów z oceny merytorycznej uzyskanych indywidualnie przez laureatów pozwoliła im uplasować się w ścisłej czołówce nagrodzonych.

Głównym celem projektu jest wzmocnienie przepływu wiedzy i powiązań B+R z przedsiębiorcami oraz promocja innowacyjności w regionie poprzez poprawę warunków prowadzenia prac badawczych oraz wsparcie towarzyszące dla doktorantów kształcących się na kierunkach matematyczno-przyrodniczych i technologicznych (SMT), zgodnych z Regionalną Strategią Innowacji Województwa Zachodniopomorskiego na lata 2011-2020.

„Metoda zobrazowania informacji nawigacyjnej z wykorzystaniem technologii rozszerzonej wirtualności do wspomagania manewrowania statkiem na akwenie ograniczonym” to temat pracy doktorskiej mgr. inż. Rafała Gralaka. Doktorant w swojej pracy badawczej podjął próbę opracowania systemu prezentacji informacji nawigacyjnej, opartej na zobrazowaniu graficznym trójwymiarowym, prezentowanym w rzucie dwuwymiarowym oraz ocenie jego wpływu na bezpieczeństwo nawigacji statków. Proponowany system zobrazowania wykorzystuje proces wirtualizacji rzeczywistej sytuacji nawigacyjnej statku w technologii rozszerzonej wirtualności, z elementami informacji manewrowych jednostki na akwenie ograniczonym. Poprzez pojęcie wirtualizacji rozumie się możliwie bezzwłoczne, dwuwymiarowe odwzorowanie rzeczywistej sytuacji nawigacyjnej na ekranie urządzenia elektronicznego z wykorzystaniem trójwymiarowych, geometrycznych modeli jednostki i akwenu wraz z ich pełną interakcją. Jedną z nowości systemu jest funkcja pozwalająca nawigatorowi na umieszczenie w dowolnym punkcie w przestrzeni wokół statku (również poza statkiem) do pięciu wirtualnych kamer jednocześnie. Dzięki zastosowaniu tej innowacyjnej metody uzyskano pełny obraz aktualnej sytuacji nawigacyjno-manewrowej, niezależnie od warunków pogodowych, przydatny m.in. podczas manewrów zespołów holowniczych w wąskich kanałach Portu Szczecin lub basenie nowobudowanego gazoportu w Świnoujściu. „W procesie badawczym wykorzystuję możliwie najnowocześniejsze narzędzia i technologie do jakich mam dostęp, m.in. znany nie tylko w murach naszej uczelni, ale i poza nią symulator wielozadaniowy Centrum Inżynierii Ruchu Morskiego oraz laboratoria Centrum Technologii Nawigacyjnych. Dzięki dodatkowym środkom finansowym otrzymanym z WUP, możliwe będzie poszerzenie zakresu prac badawczych o analizy wykorzystujące techniki okulograficzne tzw. Eye Tracking. Na podstawie trajektorii ruchu gałki ocznej nawigatora określony zostanie rzeczywisty poziom wykorzystania metody podczas manewrów na akwenie ograniczonym” - mówi mgr inż. Rafał Gralak.

Tematem pracy badawczej mgr. inż. Krzysztofa Marcjana jest „Budowa modelu incydentów nawigacyjnych do oceny bezpieczeństwa nawigacyjnego na Bałtyku Południowym”. W pracy doktoranta wykorzystano nowe możliwości, jakie pojawiły się wraz z wprowadzeniem systemu automatycznej identyfikacji statków AIS. Jest to system, który umożliwia nie tylko monitoring ruchu statków, ale również badania nad podstawowymi procesami rządzącymi ruchem jednostek na danym akwenie. Analizując dane o pozycjach statków założono, iż można wyznaczyć obszar domeny probabilistycznej wokół statku, której przekroczenie jest uważane za incydenty nawigacyjne oraz sprawdzić zależności między wypadkami nawigacyjnymi a incydentami. Wyznaczenie stosunku liczby incydentów do wypadków na badanym obszarze ma na celu znalezienie miejsc potencjalnie niebezpiecznych. Zakładanym wynikiem pracy jest zwiększenie świadomości nawigatorów o miejscach potencjalnie niebezpiecznych, co może skutkować zmniejszeniem liczby wypadków na badanym obszarze Morza Bałtyckiego.

„Model optymalnego rozmieszczenia sił i środków do zwalczania rozlewów olejowych” to temat pracy doktorskiej mgr inż. Kingi Łazugi. Badania nad optymalnym rozmieszczeniem sił i środków do zwalczania rozlewów olejowych realizowane są w obszarze transportu morskiego, ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa żeglugi. Model może znaleźć swoje zastosowanie w poprawie efektywności ekonomicznej i organizacji infrastruktury transportowej, gdyż jest on zaawansowanym systemem organizacji i zarządzania w transporcie. Model optymalnego rozmieszczenia sił i środków do zwalczania zanieczyszczeń olejowych pozwoli wybrać najlepszą lokalizację dla poszczególnych jednostek ratowniczych, którymi dysponuje polska służba SAR. Odpowiednie rozmieszczenie sił i środków wzdłuż polskiego wybrzeża będzie miało wpływ na jakość ochrony środowiska morskiego oraz plaż przed ewentualnymi skutkami rozlewu olejowego. Model może posłużyć również do rozmieszczania sił i środków, którymi dysponuje Straż Pożarna. Główną zaletą wykorzystania modelu będzie ochrona środowiska morskiego Zatoki Pomorskiej, Zalewu Szczecińskiego oraz zwiększenie ochrony plaż w rejonie zarówno Zatoki Pomorskiej, jak i pozostałej części kraju przed skutkami rozlewu olejowego. Wiąże się to bezpośrednio z ograniczeniem kosztów związanych z prowadzeniem akcji ratowniczej oraz pozwoli uniknąć katastrofy ekologicznej, jaką jest zanieczyszczenie plaż.

Uroczystość podpisania umów stypendialnych odbyła się 22 maja 2014 r. w jednym ze szczecińskich centrów konferencyjnych.