Z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet i Dziewcząt w Nauce obchodzonego 11 lutego, prezentujemy wywiad z doktorantką PM Sonią Rudzińską
Sonia Rudzińska, doktorantka II roku w Szkole Doktorskiej Politechniki Morskiej w Szczecinie, absolwentka kierunku nawigacja, pracuje nad doktoratem dotyczącym zastosowania alternatywnych paliw, takich jak wodór i amoniak, w celu zmniejszenia emisji zanieczyszczeń w transporcie morskim. Na czym polegają prowadzone przez nią badania? Co skłoniło ją do wyboru takiego tematu i co radzi kobietom marzącym o karierze naukowej w nazywanym stereotypowo “męskim świecie” branży morskiej?
_______________________________________________
PM: Dlaczego zdecydowałaś się na doktorat i karierę naukową?
SR: To było coś, co chodziło mi po głowie jeszcze w liceum. Fascynowała mnie praca naukowa, eksperymenty i badania. Kiedy wybrałam nawigację, wiedziałam, że chcę kontynuować naukę - od magisterki aż po doktorat. Już od początku studiów angażowałam się w koła naukowe, konferencje, pisanie artykułów i projekty naukowe.
PM: Dlaczego wybrałaś akurat nawigację?
SR: Od dziecka żeglowałam, lubiłam żeglarstwo. W liceum rozważałam różne kierunki, ale ostatecznie zdecydowałam, że spróbuję swoich sił w nawigacji. Uznałam, że jest to kierunek, który mnie ciekawi i daje wiele możliwości. Dziś wiem, że to była dobra decyzja.
PM: Czego dotyczy Twój doktorat?
SR: Mój doktorat dotyczy zastosowania alternatywnych źródeł napędu na wybranych statkach w zależności od oceny efektywności energetyczno-ekologiczno-ekonomicznej. W swoich badaniach skupiam się przede wszystkim na wodorze i amoniaku jako alternatywnych paliwach, które mogą przyczynić się do stworzenia czystszego i bardziej ekologicznego transportu morskiego. Wykorzystanie takich alternatyw zmniejsza ryzyko wycieków paliw do morza, ogranicza zanieczyszczenie wody i powietrza oraz poprawia jakość życia w nadmorskich miejscowościach.
Mój projekt wpisuje się w realizację 13. zasady zrównoważonego rozwoju, dotyczącej czystego klimatu. Transport morski jest obecnie jednym z dużych źródeł emisji zanieczyszczeń. Wprowadzenie paliw takich jak wodór i amoniak w dłuższej perspektywie może okazać się rozwiązaniem zarówno ekologicznym, jak i ekonomicznym. Jednak początkowe koszty wdrożenia takich technologii na statkach są
wysokie, co stanowi istotne wyzwanie. Dlatego kluczowe jest przekonanie armatorów, że te inwestycje przyniosą długoterminowe korzyści, zarówno finansowe dla firm, jak i ekologiczne dla naszej planety.
PM: Na czym polega innowacyjność prowadzonych przez Ciebie badań?
SR: Obecnie na świecie istnieje niewiele statków zasilanych wodorem lub amoniakiem, ale te technologie mają ogromny potencjał. Stworzyłam innowacyjny metamodel, który łączy kilka mniejszych modeli, umożliwiając kompleksową analizę. Chcę pokazać, jakie są emisje gazów dla różnych paliw, statków i tras, uwzględniając wiele wskaźników jednocześnie.
PM: Dlaczego wybrałaś akurat taki temat?
SR: Chciałam zająć się czymś, co jest związane z transportem morskim, bo to dziedzina blisko mojemu sercu. Pracuję na statkach, mam doświadczenie na promach, masowcach, na statkach ratowniczych w sektorze offshore oraz na statkach zaopatrzeniowych. Bardzo zależy mi również na przyszłości naszej planety, ochronie klimatu i udowodnieniu, że transport morski może być ekologiczny i przyjazny dla środowiska. Tematyka ta jest również rozwinięciem mojej pracy magisterskiej, w której zajmowałam się alternatywnymi napędami dla statków.
PM: Jakie jeszcze osiągnięcia naukowe masz już na swoim koncie?
SR: Podczas studiów magisterskich wzięłam udział w konferencji naukowej w Korei Południowej jako jedyna studentka z Polski i jedna z zaledwie dwóch osób reprezentujących poziom studiów magisterskich. Większość uczestników stanowili doktoranci i profesorowie. Sama zgłosiłam swoją aplikację, przesyłając swój artykuł, który został pozytywnie zrecenzowany. Następnie wystąpiłam do fundacji zewnętrznej o dofinansowanie wyjazdu i się udało.
PM: Jakie masz plany na dalszy rozwój naukowy i zawodowy?
SR: Moim marzeniem jest zostać kapitanem i jednocześnie kontynuować pracę naukową. Na naszej uczelni są osoby, które z powodzeniem łączą te dwie drogi zawodowe, i mam nadzieję, że mi również się to uda.
PM: Czy spotykasz się ze stereotypami w swojej pracy?
SR: W pracy naukowej raczej nie, ale na statkach zdarzają się takie sytuacje. Na szczęście zauważam, że podejście ludzi się zmienia - na statkach jest coraz więcej kobiet. Ważne jest, żeby przełamywać te stereotypy i pokazywać, że kobiety świetnie radzą sobie zarówno na morzu, jak i w nauce. Każda kobieta, którą spotkałam w swojej pracy, miała świetne kwalifikacje i umiejętności.
PM: Co radzisz kobietom, które chcą rozwijać się naukowo?
SR: Trzeba robić to, co się lubi, podążać za głosem swojego serca, nie zwracać uwagi na negatywne komentarze oraz nie bać się zmian. Nie można przejmować się drobnymi niepowodzeniami i iść własną ścieżką. Spotykam kobiety, które z powodzeniem godzą życie zawodowe z prywatnym – to dowód, że da się to zrobić.
PM: Sonia, dziękujemy za rozmowę i życzymy Ci dalszych sukcesów!
Wywiad z Sonią Rudzińską na profilu YT Stowarzyszenia Zachodniopomorskiego Porozumienia Doktorantów
_______________________________________________
PM: Dlaczego zdecydowałaś się na doktorat i karierę naukową?
SR: To było coś, co chodziło mi po głowie jeszcze w liceum. Fascynowała mnie praca naukowa, eksperymenty i badania. Kiedy wybrałam nawigację, wiedziałam, że chcę kontynuować naukę - od magisterki aż po doktorat. Już od początku studiów angażowałam się w koła naukowe, konferencje, pisanie artykułów i projekty naukowe.
PM: Dlaczego wybrałaś akurat nawigację?
SR: Od dziecka żeglowałam, lubiłam żeglarstwo. W liceum rozważałam różne kierunki, ale ostatecznie zdecydowałam, że spróbuję swoich sił w nawigacji. Uznałam, że jest to kierunek, który mnie ciekawi i daje wiele możliwości. Dziś wiem, że to była dobra decyzja.
PM: Czego dotyczy Twój doktorat?
SR: Mój doktorat dotyczy zastosowania alternatywnych źródeł napędu na wybranych statkach w zależności od oceny efektywności energetyczno-ekologiczno-ekonomicznej. W swoich badaniach skupiam się przede wszystkim na wodorze i amoniaku jako alternatywnych paliwach, które mogą przyczynić się do stworzenia czystszego i bardziej ekologicznego transportu morskiego. Wykorzystanie takich alternatyw zmniejsza ryzyko wycieków paliw do morza, ogranicza zanieczyszczenie wody i powietrza oraz poprawia jakość życia w nadmorskich miejscowościach.
Mój projekt wpisuje się w realizację 13. zasady zrównoważonego rozwoju, dotyczącej czystego klimatu. Transport morski jest obecnie jednym z dużych źródeł emisji zanieczyszczeń. Wprowadzenie paliw takich jak wodór i amoniak w dłuższej perspektywie może okazać się rozwiązaniem zarówno ekologicznym, jak i ekonomicznym. Jednak początkowe koszty wdrożenia takich technologii na statkach są
wysokie, co stanowi istotne wyzwanie. Dlatego kluczowe jest przekonanie armatorów, że te inwestycje przyniosą długoterminowe korzyści, zarówno finansowe dla firm, jak i ekologiczne dla naszej planety.
PM: Na czym polega innowacyjność prowadzonych przez Ciebie badań?
SR: Obecnie na świecie istnieje niewiele statków zasilanych wodorem lub amoniakiem, ale te technologie mają ogromny potencjał. Stworzyłam innowacyjny metamodel, który łączy kilka mniejszych modeli, umożliwiając kompleksową analizę. Chcę pokazać, jakie są emisje gazów dla różnych paliw, statków i tras, uwzględniając wiele wskaźników jednocześnie.
PM: Dlaczego wybrałaś akurat taki temat?
SR: Chciałam zająć się czymś, co jest związane z transportem morskim, bo to dziedzina blisko mojemu sercu. Pracuję na statkach, mam doświadczenie na promach, masowcach, na statkach ratowniczych w sektorze offshore oraz na statkach zaopatrzeniowych. Bardzo zależy mi również na przyszłości naszej planety, ochronie klimatu i udowodnieniu, że transport morski może być ekologiczny i przyjazny dla środowiska. Tematyka ta jest również rozwinięciem mojej pracy magisterskiej, w której zajmowałam się alternatywnymi napędami dla statków.
PM: Jakie jeszcze osiągnięcia naukowe masz już na swoim koncie?
SR: Podczas studiów magisterskich wzięłam udział w konferencji naukowej w Korei Południowej jako jedyna studentka z Polski i jedna z zaledwie dwóch osób reprezentujących poziom studiów magisterskich. Większość uczestników stanowili doktoranci i profesorowie. Sama zgłosiłam swoją aplikację, przesyłając swój artykuł, który został pozytywnie zrecenzowany. Następnie wystąpiłam do fundacji zewnętrznej o dofinansowanie wyjazdu i się udało.
PM: Jakie masz plany na dalszy rozwój naukowy i zawodowy?
SR: Moim marzeniem jest zostać kapitanem i jednocześnie kontynuować pracę naukową. Na naszej uczelni są osoby, które z powodzeniem łączą te dwie drogi zawodowe, i mam nadzieję, że mi również się to uda.
PM: Czy spotykasz się ze stereotypami w swojej pracy?
SR: W pracy naukowej raczej nie, ale na statkach zdarzają się takie sytuacje. Na szczęście zauważam, że podejście ludzi się zmienia - na statkach jest coraz więcej kobiet. Ważne jest, żeby przełamywać te stereotypy i pokazywać, że kobiety świetnie radzą sobie zarówno na morzu, jak i w nauce. Każda kobieta, którą spotkałam w swojej pracy, miała świetne kwalifikacje i umiejętności.
PM: Co radzisz kobietom, które chcą rozwijać się naukowo?
SR: Trzeba robić to, co się lubi, podążać za głosem swojego serca, nie zwracać uwagi na negatywne komentarze oraz nie bać się zmian. Nie można przejmować się drobnymi niepowodzeniami i iść własną ścieżką. Spotykam kobiety, które z powodzeniem godzą życie zawodowe z prywatnym – to dowód, że da się to zrobić.
PM: Sonia, dziękujemy za rozmowę i życzymy Ci dalszych sukcesów!
Wywiad z Sonią Rudzińską na profilu YT Stowarzyszenia Zachodniopomorskiego Porozumienia Doktorantów